Ξαναγυριστε στο Φανάρι

Στο εικαστικό project «Ξαναγυρίστε στο Φανάρι!», εννιά νέοι καλλιτέχνες ερχόμενοι σε επαφή με την τοπική ιστορία, τους ανθρώπους και την αρχιτεκτονική πολιτισμική κληρονομιά του συγκεκριμένου τόπου, αναπλάθουν την πολυδιάστατη έννοια και αξία της νοσταλγίας.

Ο κάθε καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας την προσωπική του εικαστική γλώσσα, σεβόμενος πρωτίστως την αρχιτεκτονική και τα απότοκα της φθοράς του χρόνου και της εγκατάλειψης, με σκοπό την αναβίωση και υπογράμμιση της έννοιας της νοσταλγίας, «μετουσιώνει» από ένα παλιό κλειστό μαγαζί σε κεντρικό δρόμο του Φαναρίου, ενεργοποιώντας τον εκάστοτε χώρο ανάλογα με την πρωτεύουσα χρήση του, φέρνοντας στην επιφάνεια πρακτικές και επαγγέλματα που έχουν ξεχαστεί, που όμως είναι μέρος της ιστορίας και της πολιτισμικής κληρονομιάς μας και που μπορούν να αποτελούν ακόμα και σήμερα έμπνευση για σύγχρονη δημιουργία.

Σκοπός του project είναι να συγκρατηθούν οι ρίζες, οι αναμνήσεις, οι εικόνες του παρελθόντος, οι ατομικές και συλλογικές μνήμες και να ειπωθούν οι ιστορίες αυτού του τόπου της περιφέρειας και των ανθρώπων του μέσω της σύγχρονης δημιουργίας και σκέψης.

Συντελεστές της έκθεσης «Ξαναγυρίστε στο Φανάρι!»:

  • Συμμετέχουν: A. Επίθετη, Αντώνης Ραπάνης, Athan Dapis, Βασίλης Βάιος, Βασίλης Γαλάνης, Δημήτρης Κοντοδήμος, Σοφία Καρασαββίδου, Fenok

  • Ιδέα/Επιμέλεια/Διοργάνωση: Nowstalgism

  • Σύμβουλος επικοινωνίας: Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου

  • Υποστήριξη: Δήμος Μουζακίου, Τοπική Κοινότητα Φαναρίου

Ο κάθε καλλιτέχνης για το project του:

1539°C. Στοίβες από κάγκελα, όπως ακριβώς αυτά των φυλακών, σειρές από παντζούρια, ακριβώς σαν αυτά απ’ όπου χαζεύουμε τον ανοιχτό ουρανό. Λίγο πιο μέσα, και εκεί πια ζούνε μόνο χελιδόνια. Το σίδερο λιώνει στους 1539 °C. Το σίδερο λιώνει με το τραγούδι των χελιδονιών, των φασιανών, των σπουργιτιών. Τα κάγκελα λιώνουν με τα τραγούδια που λέμε όταν πονάμε, με τα ποιήματα που γράψαμε για να κρατήσουμε για πάντα κοντά μας αυτούς που έφυγαν. – Α. Επίθετη

Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος είναι ίσως και οι δύο παρόντες στον μέλλοντα χρόνο και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο. Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρών όλος ο χρόνος δεν μπορεί να πληρωθεί. Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί είναι μια αφαίρεση που παραμένει μια διαρκής δυνατότητα μόνο σ’ έναν κόσμο από εικασίες. Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί και ό,τι συνέβη δείχνουν σ’ ένα τέλος, που είναι πάντοτε παρόν. «Τέσσερα Κουαρτέτα», T.S. Eliot – Αντώνης Ραπάνης

Εικόνες νοσταλγικές, τραβηγμένες σε φιλμ που δημιουργήθηκαν έπειτα από μια ολιγοήμερη περιπλάνηση στο Φανάρι και τα τριγύρω χωριά εντός του Δήμου Μουζακίου. Εικόνες που σκοπό έχουν να ξυπνήσουν μνήμες διεγείροντας τις αισθήσεις του θεατή. – Athan Dapis

Το έργο “Not that I have ever been to the jungle II” αφορά την νοσταλγία για κάτι που δεν υπήρξε, αλλά πρόκειται περισσότερο για ένα κολλάζ από αναμνήσεις, πραγματικές και κατασκευασμένες. Ο πίνακας αποτελεί μέρος μιας σειράς που τα έργα βασίζονται σε εικόνες φτιαγμένες από AI. Η πρόθεση πίσω από τη σειρά είναι η εξερεύνηση της μνήμης και της νοσταλγίας κάτω από το πρίσμα των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και οι ομοιότητες που αυτές έχουν με τον τρόπο που συνθέτει εικόνες η ανθρώπινη μνήμη. Σε μια εποχή τόσο ασφυκτικά γεμάτη από ερεθίσματα, αληθινές και fake πληροφορίες, αλγόριθμους που μπορούν από το μηδέν να κατασκευάσουν εικόνες, πώς επηρεάζονται η μνήμη και η νοσταλγία; – Βασίλης Γαλάνης

Αφετηρία για το project αυτό, αποτελούν τα τοπικά, παραγόμενα στο φανάρι, κεραμικά. Τα υλικά αυτά, που μαρτυρούν μέρη της ιστορίας του χωριού, έρχονται να συνομιλήσουν με μια αστική χροιά, που χαρακτηρίζει το έργο μου τα τελευταία χρόνια. Από τα τοπικά τούβλα μέχρι το τσιμέντο, βασικό δομικό υλικών των πόλεων, και από την φαναριώτικη κεραμική μέχρι την αστική κουλτούρα τα έργα έχουν σκοπό να δημιουργήσουν έναν νοητό τόπο συνάντησης. – Δημήτρης Κοντοδήμος

«Άραγε θα με νοσταλγήσεις όταν φύγω;» Αναρωτιέται η φύση και θέτει αυτό το ερώτημα στον άνθρωπο. Το τριαντάφυλλο σαν αιώνιος πρεσβευτής της παρουσιάζεται στο χώρο σε διάφορες μορφές. – Σοφία Καρασαββίδου

Ας ξαναγυρίσουμε στο Φανάρι, ενεργοποιώντας ξανά τον τόπο και τη μνήμη, γεμίζοντας τα άδεια μαγαζιά με τέχνη και ανθρώπους, εμπνεόμενοι, νοσταλγώντας το παρελθόν, τις προσωπικότητες, τις δυνατότητες, τα γεγονότα, τις ιστορίες, κρατώντας την ομορφιά ζωντανή, δίνοντας τη δυνατότητα και την αφορμή στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο να επανασυνδεθεί με την ιστορία και τις μνήμες μιας εποχής που διαμόρφωσε την τοπική και συλλογική πολιτισμική ταυτότητα.

Απηχήσεις της Επανάστασης του 1821 στην τέχνη του σήμερα

Απηχήσεις της Επανάστασης του 1821 στην τέχνη του σήμερα

Έκθεση5 Ιουνίου – 31 Αυγούστου 2021

Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, το Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και της Νεότερης Ιστορίας της Μακεδονίας σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διοργάνωσαν εικαστική έκθεση στο χώρο του Μουσείου, με τίτλο «Απηχήσεις της Επανάστασης του 1821 στην τέχνη του σήμερα», τα εγκαίνια της οποίας πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 5 Ιουνίου.

Οι εικαστικές συνθέσεις που παρουσιάζονται στην έκθεση, είναι αποτέλεσμα του εικαστικού διαγωνισμού που συνδιοργάνωσαν οι δύο φορείς από τον Δεκέμβριο του 2020 μέχρι τον Μάιο του 2021 και μπορούν να ενταχθούν σε τέσσερις κύκλους: έργα που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν, έργα που αφορούν σε «σκηνές του Αγώνα», έργα με θέμα τον «θνήσκοντα ήρωα» και έργα που αναπαριστούν τα δεινά του πολέμου. Μεταξύ των έργων που διαγωνίστηκαν, η κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, ξεχώρισε το γλυπτό «Χωρίς Τίτλο» της κ. Βασιλικής Καρακώστα, το οποίο έλαβε το πρώτο βραβείο, το δεύτερο βραβείο έλαβε «Η Ελλάδα στα ερείπιά του…» του κ. Νεκτάριου Παχιαδάκη, ενώ την τρίτη θέση κατέλαβε το ready-made «Μνήμες» του κ. Κωνσταντίνου Γιαννακούλα. Επιπλέον, θετικές εντυπώσεις άφησαν οι δημιουργίες «Κυψέλη» της κ. Άννας Μπότου και «Η Σοφή γαία αναδεικνύει την ελεύθερη Ελλάδα» της κ. Παρασκευής Γιαπάνη, λαμβάνοντας τον πρώτο και δεύτερο έπαινο αντίστοιχα.

Στα εγκαίνια της καλλιτεχνικής έκθεσης, παρευρέθηκαν ο Πρύτανης του ΑΠΘ, Καθηγητής κ. Νικόλαος Παπαϊωάννου, οι Βουλευτές κκ. Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, Δημήτρης Κούβελας, Στράτος Σιμόπουλος, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντίνος Ζέρβας, η αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Ιωάννα Κοσμοπούλου, ο Πρόεδρος του ΙΜΜΑ, κ. Νικόλαος Κ. Μαργαρόπουλος, ο κ. Σωκράτης Δωρής, Διευθύνων Σύμβουλος του Κέντρου Πολιτισμού ΠΚΜ, μέλη του Διοικητικού

Στον χαιρετισμό του ο Πρύτανης του ΑΠΘ δήλωσε: «Η σημερινή εκδήλωση είναι από τις πιο ξεχωριστές που έχουμε τη χαρά να διοργανώσουμε ως Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το πάντοτε δραστήριο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, διότι ήρθαμε να τιμήσουμε αυτούς τους οποίους, ως Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, πρωτίστως εκπροσωπούμε: τους ίδιους μας τους φοιτητές. Οι συνθέσεις των σχεδόν πενήντα συμμετεχόντων στην έκθεση αποτελούν την πιο πιστή μαρτυρία των ζυμώσεων που λαμβάνουν χώρα στο Πανεπιστήμιό μας όλο αυτό το δύσκολο διάστημα της πανδημίας και που τώρα πια καθίσταται εφικτό να εκφραστούν στον φυσικό τους χώρο με τον προσήκοντα τρόπο. Όπως εύγλωττα τονίζει ο τίτλος της έκθεσης, τα όσα θα δούμε “απηχούν” τον Αγώνα του ‘21. Είναι εδώ όπου η “άυλη” μνήμη ανακλάται ως απτή αποτύπωση. Και συνάμα η συλλογική μας μνήμη και η εθνική μας ταυτότητα συναντώνται φαντασιακά με τη σημαντικότερη τομή της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Αποτελεί μία αναδρομή στο παρελθόν όσο και μία κλεφτή ματιά στο μέλλον, καθώς μας δίνεται μία σπάνια ευκαιρία να δούμε τον τρόπο με τον οποίο η νεότερη γενιά, τα δικά μας παιδιά, συλλογίζονται τους προγονικούς αγώνες της πατρίδας μας».

Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, κ. Νικόλαος Κ. Μαργαρόπουλος, τόνισε το καθήκον του Ιδρύματος να είναι κοινωνός των νέων ιδεών στον χώρο του πολιτισμού και να τις αναδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πάντοτε με σεβασμό τόσο στο έργο όσο και στον δημιουργό. Είναι ένα στοίχημα του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και της Νεότερης Ιστορίας της Μακεδονίας, πάντοτε με την αγαστή σύμπραξη μεγάλων ακαδημαϊκών φορέων, όπως το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, να συνεχίσει να στέκεται αρωγός κάθε πρωτοβουλίας που ενδυναμώνει και προβάλλει την ιστορία και την πολιτιστική ζωή της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας ευρύτερα.

Εκ μέρους της Επιτροπής του ΑΠΘ για τους επετειακούς εορτασμούς του 1821, ο Καθηγητής της Νομικής Σχολής κ. Παναγιώτης Γκλαβίνης δήλωσε: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι σήμερα που καταφέραμε να κινητοποιήσουμε έναν τόσο μεγάλο σχετικά αριθμό φοιτητών μας για να συμμετάσχουν με έργα τους στον συγκεκριμένο διαγωνισμό. Διότι, από την αρχή των εκδηλώσεων, δεν καταφέραμε να κινητοποιήσουμε τους φοιτητές μας με τον τρόπο και στο βαθμό που το θέλαμε στις δέκα συνολικά εκδηλώσεις που έχουμε οργανώσει μέχρι στιγμής, λόγω των γνωστών συνθηκών που μας επέβαλε η πανδημία. Το να βλέπουμε, λοιπόν, σήμερα τόσα παιδιά να βιώνουν με τις δημιουργίες τους την Ελληνική Επανάσταση, είναι ένα σημάδι πολύ ενθαρρυντικό για την απήχηση που έχει στις ψυχές και τη σκέψη των παιδιών μας η Εθνική Παλιγγενεσία».

Από την άλλη, η Διευθύντρια του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Ιστορικός Τέχνης κ. Φανή Τσατσάια εξήγησε ότι στον διαγωνισμό μπορούσαν να πάρουν μέρος φοιτητές και φοιτήτριες, αλλά και απόφοιτοι των τελευταίων ετών από όλες τις σχολές του ΑΠΘ και τόνισε ότι η συμμετοχή ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή μέσα στην εποχή της πανδημίας που η πρόσβαση σε υλικά ήταν ιδιαίτερα περιορισμένη, καθώς στο Μουσείο έφτασαν 48 έργα ζωγραφικά, γλυπτά, εγκαταστάσεις, video art, κάποια που ακολουθούν τη ρεαλιστική ζωγραφική και άλλα εμπνευσμένα από τον κυβισμό και τον συμβολισμό τα οποία όλα εκτίθενται στην αίθουσα Αλέξανδρος Χαΐτογλου του Μουσείου. Η κ. Τσατσάια συνέχισε λέγοντας ότι ο διάλογος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, όπως αυτός αρθρώνεται στα έργα τέχνης των συμμετεχόντων, επικαιροποιεί βασικές έννοιες του ελληνικού πολιτισμού, όπως η ελευθερία, το αγωνιστικό πνεύμα και η στοχοπροσήλωση στο φαινομενικά ανέφικτο.

Ολοκληρώνοντας, η κ. Σταυρούλα Μαυρογένη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών ΠΑ.ΜΑΚ., Διευθύντρια Κέντρου Έρευνας Μακεδονικής Ιστορίας και Τεκμηρίωσης και Γενική Γραμματέας του ΙΜΜΑ είπε: «Η ιστορική ζωγραφική στην Ελλάδα κλήθηκε να υπερασπιστεί τον ιδεολογικό ρόλο που θα μπορούσε να διαμορφώσει την εθνική συνείδηση του νέου ελληνικού κράτους. 200 χρόνια μετά και με τη ματιά των νεών ανθρώπων, το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, παρουσιάζει τη νέα διάσταση της έννοιας ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Το μεγαλείο της ελληνικής κοινωνίας είναι η αναγέννησή της μετά από τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της εποχής μας. Η καλλιτεχνική μνήμη ξαναστήνει το όραμα των αγώνων με ρεαλιστικό τρόπο και με βαθιά γνώση της έννοιας «θυσία». Αυτό κάνει το καθένα από τα έργα της έκθεσης μοναδικό, επίκαιρο, άμεσο και με ύφος τελετουργικό και δυναμικό».

The resonance of the Greek War of Independence in the art of today

As part of the celebrations marking the 200th anniversary of the Revolution of 1821, the Foundation for the Museum of the Macedonian Struggle and the Modern History of Macedonia in cooperation with the Aristotle University of Thessaloniki organized an art exhibition at the Museum, entitled “The resonance of the Greek War of Independence in the art of today”, the opening of which took place on Saturday, June 5.

The art arrangements presented in the exhibition are the result of the art competition co-organised by the two institutions from December 2020 to May 2021 and can be divided into four categories: works that link the present with the past, works that relate to "scenes of the Struggle", works on the theme of the “dying hero” and works that represent the suffering of war. Among the works that competed, the jury, consisting of cultured people in the fields of letters and arts, singled out the sculpture”Untitled” by Mrs. Vasiliki Karakosta, which received the first prize, the second prize went to “Greece in the ruins of…” by Mr. Nektarios Pachiadakis, while the third place went to the ready-made “Memories” by Mr. Konstantinos Giannakoulas. In addition, positive impressions were made by the creations “Kypseli” by Anna Botou and “The Wise Earth highlights free Greece” by Paraskevi Yiapanis, receiving first and second praise respectively.

The opening of the art exhibition was attended by the Rector of AUTH, Professor Nikolaos Papaioannou, the Members of Parliament Mr. Konstantinos Gkioulekas, Dimitris Kouvelas, Stratos Simopoulos, the Mayor of Thessaloniki Mr. Konstantinos Zervas, the Deputy Mayor of Education Ms. Ioanna Kosmopoulou, the President of IMMA, Mr. Nikolaos Margaropoulos, Mr. Socrates Doris, Managing Director of the Centre of Culture of the Region of Central Macedonia, members of the Board of Directors of the Foundation of the Museum of the Macedonian Struggle, as well as professors of the city’s university institutions.

In his greeting, the Rector of the Aristotle University of Thessaloniki stated: “Today’s event is one of the most special that we have the pleasure to organize as the Aristotle University in cooperation with the always active Museum of the Macedonian Struggle, because we came to honor those whom, as a Higher Educational Institution, we primarily represent: our own students. The compositions of the almost fifty participants in the exhibition are the most faithful testimony of the ferment that has been taking place at our University throughout this difficult period of the pandemic, and which can now be expressed in their physical venue in the appropriate way. As the title of the exhibition articulately emphasizes, what we will see “echoes” the Struggle of 21. It is here where “intangible” memory is reflected as a tangible impression. And at the same time our collective memory and our national identity imaginatively meets with the most important cross-section of Modern Greek History. It is a retrospective look into the past as well as a glimpse into the future, as we are given a rare opportunity to see how the younger generation, our own children, reflect on the ancestral struggles of our homeland.

The President of the Foundation of the Museum of the Macedonian Struggle, Mr. Nikolaos Margaropoulos, stressed the duty of the Foundation to be a communicator of new ideas in the field of culture and to highlight them in the best possible way, always with respect to both the work and the creator. It is a bet of the Foundation of the Museum of the Macedonian Struggle and Modern History of Macedonia, always in close cooperation with major academic institutions, such as the Aristotle University of Thessaloniki, to continue to support every initiative that strengthens and promotes the history and cultural life of Thessaloniki and Macedonia in general.

On behalf of the AUTH Committee for the 1821 anniversary celebrations, the Professor of Law School, Mr. Panagiotis Glavinis said: “We are very happy today that we managed to encourage such a relatively large number of our students to participate with their works in this particular competition. Because, from the beginning of the events, we have not been able to mobilise our students in the way and to the extent we wanted to in the ten events we have arranged so far, due to the known conditions imposed by the pandemic. So to see so many children today experiencing the Greek Revolution with their creations is a very hopeful sign of the effect of the National Revolution on the souls and minds of our children”.

At the other end of spectrum, the Director of the Museum of the Macedonian Struggle, Art Historian, Mrs. Fani Tsatsaia explained that students and graduates of recent years from all faculties of AUTH could take part in the competition and stressed that the participation was particularly impressive in the time of the pandemic when access to materials was very restricted, as 48 works of paintings, sculptures, installations, video art, some following realistic painting and others inspired by cubism and symbolism arrived at the Museum, all of which are exhibited in the Alexandros Haitoglou Hall of the Museum. Ms.Tsatsaia continued by saying that the dialogue between the past and the present, as articulated in the artworks of the participants, updates basic concepts of Greek culture, such as freedom, the agonistic spirit and the dedication to the apparently impossible.

Concluding, Mrs.Stavroula Mavrogeni, Associate Professor, Department of Balkan, Slavic and Oriental Studies, UOM, Director of the Research Centre for Macedonian History and Documentation and Secretary General of IMMA said: “Historical painting in Greece was called upon to defend the ideological role that could form the national consciousness of the new Greek state. 200 years later and through the eyes of young people, the Museum of the Macedonian Struggle presents the new aspect of the concept of REVOLUTION. The greatness of Greek society is its rebirth after the difficulties and adversities of our time. The artistic memory restores the vision of the struggles in a realistic way and with a deep knowledge of the concept of "sacrifice". This makes each of the works in the exhibition unique, modern, direct and with a ritualistic and dynamic style”.

pixels the disappearing wall

Δώδεκα καλλιτεχνικές εκδόσεις σε έντυπη και ψηφιακή μορφή

με έργα δημιουργών από την εικαστική κοινότητα του «Το Πικάπ» στη Θεσσαλονίκη

συνθέτουν τις Ψηφίδες

σε επιμέλεια της miss dialectic

ως ανάθεση και με την υποστήριξη του Goethe-Institut Athen

Με αφετηρία τη διαδραστική εγκατάσταση «Ο τοίχος που χάνεται», μια παραγωγή του Goethe-Institut που παρουσιάστηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις το φθινόπωρο του 2020 (μεταξύ άλλων και στη Θεσσαλονίκη), η miss dialectic επιμελείται τις Ψηφίδες, μια καλλιτεχνική έκδοση που αναπτύσσεται τόσο ως online όσο και ως offline πρότζεκτ. Έχοντας ως στόχο να διερευνήσει τη σχέση ανάμεσα στο αστικό αποτύπωμα της Θεσσαλονίκης και στην εικαστική της κοινότητα, η miss dialectic προσκάλεσε δώδεκα καλλιτέχνες από την καλλιτεχνική κοινότητα του «Το Πικάπ» να ανοίξουν έναν δημιουργικό διάλογο με τις φράσεις που βρήκαν τη θέση τους στον «Τοίχο που χάνεται». 

H πόλη, η αρχιτεκτονική και η φύση, η οικιακότητα, ο αισθησιασμός και η τρυφερότητα, οι καθημερινές τελετουργίες και ασυνέχειες ήταν μερικές από τις θεματικές που ανέκυψαν. Έργα σε εξέλιξη, σχέδια, φωτογραφίες και κολάζ αποτελούν τη βάση για ένα συλλογικό εκδοτικό πρότζεκτ που σχεδίασαν δώδεκα γραφίστες υπό την καθοδήγηση του Post-Spectacular Office. Οι Ψηφίδες, οι οποίες συνίστανται σε δώδεκα υβριδικά βιβλία καλλιτεχνών, έχουν στόχο να αποτυπώσουν μια ορισμένη στιγμή στη δημιουργική ιστορία της Θεσσαλονίκης. Κάθε καλλιτέχνης, σαν ψηφίδα, μας επιτρέπει να δούμε ένα ψήγμα του κόσμου του, καθώς συντελεί στη σύνθεση μιας κατακερματισμένης, αλλά αυθεντικής εικόνας. 

Η Μαρία Ανδρικοπούλου χάνεται στην πόλη. Καθώς περπατά, συναντά απομεινάρια αστικών κτισμάτων και φυτών, τα οποία συλλέγει και παρουσιάζει σε ένα πεδίο χαρτογράφησης. Η περιπατητική της μεθοδολογία γίνεται μέσο ανασκαφής των διαστρωματώσεων της εμπειρίας – τις οποίες παρουσιάζει κατόπιν σε ακατέργαστη μορφή, επιτρέποντάς μας να ανασυνθέσουμε τη δική μας εικόνα της πόλης, αγνοώντας τη φθορά των υλικών, αλλά και τη διαδρομή.

Η έρευνα της Θεοδώρας Πρασσά εστιάζει στην άνιση σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του κτιστού περιβάλλοντος. Αντλώντας έμπνευση από την μπρουταλιστική αρχιτεκτονική της πόλης, δημιουργεί αφαιρετικά κολάζ δοκιμάζοντας νέα μοτίβα, νέες κινήσεις και υφές, εξερευνώντας τελικά νέες επιφάνειες διεπαφής ανάμεσα στους θεατές και στην πόλη.

Η προσέγγιση των Loopo στην πόλη και στην (ορατή και αόρατη) εργασία ακολουθεί τα θέματα της στοργής και της τρυφερότητας σε μια θεραπευτική διαδικασία. Σώματα, φυτά, ιδιωτικές και δημόσιες μορφές ζωής συνυπάρχουν στις κοινωνίες μας, ωστόσο οι Loopo φαίνεται να υπαινίσσονται πως υπάρχει μια εναλλακτική οπτική. Τι θα συνέβαινε αν αντιμετωπίζαμε τα σπίτια μας σαν κήπους; Τι θα συνέβαινε αν αντιλαμβανόμασταν την πόλη σαν το σώμα μας; Η τρυφερότητα και η φροντίδα θα γίνονταν μια πολιτική χειρονομία αντίστασης και ακτιβισμού.

Το έργο Γίνε πέστροφα της Ηλέκτρας Μάιπα εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στο σώμα και στο τοπίο μέσα από τη γλώσσα, συνδέοντας το συναίσθημα με το φυσικό περιβάλλον. Μέσω της μνήμης, δημιουργεί μια νέα ατμόσφαιρα, σμιλεύοντας τον χώρο, τη γεωγραφία και τον χρόνο.

Η καλλιτεχνική πρακτική του Δημοσθένη Μπογιατζή φέρνει στο προσκήνιο τις σύγχρονες μορφές τελετουργίας και τη χρήση των συμβόλων στη σημερινή κοινωνία. Καθώς αποζητά να αναπτύξει μια νέα οπτική γλώσσα, επαν-ενεργοποιεί σύμβολα που συναντά στο φολκλόρ – σε λατρευτικούς και θρησκευτικούς τόπους.

Η εικονοποιία της Μαρίας Κριαρά αποτελεί μια μορφή έρευνας πάνω στο συγγενές ή στο αυθαίρετο της σχέσης ανάμεσα στην αναπαράσταση και την αφήγηση. Η γνωριμία με το έργο της προτρέπει τους θεατές να επανεξετάσουν τα όρια της εικονογραφίας και τις προθέσεις του δημιουργού, δεσμεύοντάς τους σε μια αισθητηριακή εμπειρία που διεγείρει τη φαντασία και τις νοητικές τους λειτουργίες.

Ο Στέλιος Χατζηβασιλείου εμπνέεται από τους ανθρώπους και τις σχέσεις που συνάπτουν μεταξύ τους και με τα περιβάλλοντα στα οποία ενδημούν. Αντλώντας την έμπνευσή του από την αρχιτεκτονική, τη λογοτεχνία και την επιστημονική φαντασία, συνδυάζει κείμενο και οπτικό υλικό με την αισθητική της street art, ώστε να διηγηθεί μια ιστορία που μοιάζει προσωπική και συνάμα οικουμενική.

Το οπτικό ημερολόγιο του Γιάννη Καραβασίλη έχει θέμα τους ανθρώπους, τα ζώα και τα αστικά και αγροτικά τους περιβάλλοντα. Συλλαμβάνοντας σκηνές καταστροφής, κατασκευής και ανακατασκευής, οι εικόνες του θυμίζουν χαμένες αναμνήσεις από το παρελθόν ή το μέλλον.

Η Σοφία Καρασαββίδου εμπνέεται από τη λογοτεχνία και τον κύκλο της ζωής και της φύσης. Μέσα από το κείμενο, το κέντημα, τη ζωγραφική και το ελεύθερο σχέδιο, εκφράζει την ανάγκη της για μια προσωπική εξέταση των διανοητικών και συναισθηματικών διεργασιών του ατόμου – μια ενδοσκόπηση που παίρνει τη μορφή τελετουργίας. 

H γυναίκα ως κορίτσι, σύζυγος, μητέρα και ερωμένη είναι το κεντρικό θέμα στο έργο της Στέλλας Τσουματίδου. Οι πίνακές της, προκλητικοί όσο και ευαίσθητοι, αμφισβητούν τις πατριαρχικές νόρμες της κοινωνίας και το ανδρικό βλέμμα στο γυναικείο σώμα. Για την Τσουματίδου, η γυναίκα είναι μονάδα πολυεπίπεδης ύπαρξης, γεμάτη ενέργεια για ζωή και δημιουργικότητα.

Η πολυσύνθετη προσέγγιση της Φουστί Λαμέ στην καλλιτεχνική δημιουργία εμπλουτίζεται από τη ρευστότητα του φύλου και την queer ταυτότητα, όπως και τις κοινωνικές κατασκευές γύρω από αυτές. Το ίδιο το έργο της, που κινείται ανάμεσα στην περφόρμανς και τη δημιουργία εικόνων, είναι βαθιά επηρεασμένο από τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, που επιχειρούν με τη σειρά τους την ανατροπή των στερεοτύπων γύρω από τις αναταραχές φύλου και την αντίληψη για τον εαυτό.

Η δουλειά του Θεοφάνη Νούσκα αντιστέκεται στην κατηγοριοποίηση. Με τα ίδια του τα λόγια: «Η εικαστική μου δουλειά μπορεί να χαρακτηριστεί από ετερόκλητη ως κι ασταθής. Δεν ξέρω ή δεν θέλω να την κατατάξω κάπου ως σύνολο. Καμιά φορά τα έργα παραπλανούν το κοινό τους σαν μη εικαστικά. Αυτή ακριβώς η αμφιβολία είναι που με ικανοποιεί περισσότερο όταν βρίσκονται σε διάλογο με αυτό».

Επιμέλεια: miss dialectic (Ελεάννα Παπαθανασιάδη, Κέλυ Τσιπνή-Κολαζά, Κλέα Χαρίτου)

Καλλιτέχνες: Μαρία Ανδρικοπούλου, Γιάννης Καραβασίλης, Σοφία Καρασαββίδου, Μαρία Κριαρά, Loopo, Ηλέκτρα Μάιπα, Δημοσθένης Μπογιατζής, Θεοφάνης Νούσκας, Θεοδώρα Πρασσά, Στέλλα Τσουματίδου, Φουστί Λαμέ, Στέλιος Χατζηβασιλείου 

Σχεδιασμός εκδόσεων: Ανδρέας Αβακουμίδης, Στέργιος Γαλίκας, Εβελίνα Γαραντζιώτη, Τάσος Γκαϊντατζής, Βασίλης Γκουντινάς, Ολυμπία Κοκκορού, Βασίλης Κώτσικας, Δημήτρης Λελάκης, Αχιλλέας Πολυχρονίδης, Juan Solano, Μαρίζα Τσάκωνα, Έλλη Χρηστάκη

& Post-Spectacular Office 
Ιστοσελίδα: pixelsthedisappearingwall.com

Departing from the interactive installation “The Disappearing Wall,” organized by the Goethe-Institut and presented in different European cities in Fall 2020 (including Thessaloniki), miss dialectic curates Pixels, an art publication that unfolds both as an online and an offline project. Pixels aims to unravel the connection between Thessaloniki’s urban imprint and its visual arts community. What was initially planned as a physical exhibition at the premises of “To Pikap” bar and vinyl store, now takes the form of printed matter. We invited twelve artists from the To Pikap Community to share their work and open a dialogue with quotes that found their place in “The Disappearing Wall.”

The city, architecture and nature, domesticity, sensuality and affection, everyday rituals and ruptures, were only a few of the themes that emerged, forming the backbone of Pixels. Through this venture, a collective publication project devised by twelve graphic designers living in Thessaloniki and orchestrated by Post-Spectacular Office, we set out to explore the creative scene of the city.

Maria Andrikopoulou is getting lost in the city. While walking, she encounters urban buildings and plant remains that she collects and presents in the project mapping ground. Her peripatetic methodology becomes a means to excavate layers of experiences which she then presents in a raw form, allowing the audience to reconstruct their own imagery of the city, ignoring the wear and tear of materials, and route.

Theodora Prassa’s research draws on the unbalanced relationship between humans and the built environment. Inspired by the city’s brutalist architecture, she creates abstract digital collages, testing new patterns, movements, and textures, and eventually exploring new interfaces between the viewers and the city.

Loopo’s approach to the city and (visible and invisible) labor follows the themes of affection and tenderness in a process of healing. Bodies, plants, domestic and public forms of life coexist within our societies, yet Loopo seems to suggest an alternative take. What if we treated our homes as gardens? What if we perceived the city as our body? Tenderness and care would then become a political gesture of resistance and activism.

Ilektra Maipa’s Be a Troutinvestigates the relationship between body and landscape through language, linking emotion to the natural environment. In the realm of memory, she creates new surroundings by sculpting space, geography, and time.

Dimosthenis Bogiatzis’s practice invokes contemporary forms of ritual and the use of symbols in modern society. As he seeks to develop a new visual language, he re-activates symbols he encounters in the folklore – places of worship and religion.

Maria Kriara’s imagery constitutes a form of research into kinship or arbitrariness in the relation between representations and narratives. Upon encountering her work, the viewer is urged to question the boundaries of iconography and the maker’s intentions, engaging in a sensory experience that triggers imagination and mental functions.

Stelios Chatzivasileiou is inspired by humans and the relationships they develop with one another and with the environments they inhabit. Drawing inspiration from architecture, literature, and science fiction, he combines text and visual material with street-art aesthetics to narrate a story that feels both personal and universal.

Giannis Karavasilis’s visual diary takes as its subject people, animals, and their urban or rural surroundings. Scenes of destruction, construction, and reconstruction, his images resemble lost memories of the past or the future.

Sofia Karasavvidou is inspired by literature and the cycle of life and nature. Through text, embroidery, painting, and drawings, she expresses the need for a personal examination of one’s mental and emotional processes; an introspection that takes an almost ceremonial expression.

The woman as a girl, wife, mother, and mistress is the central subject matter of Stella Tsoumatidou’s work. Her paintings, provocative and sensitive, question society’s patriarchal norms and the male gaze on the female body. The woman, for Tsoumatidou, is a unit for collective becoming, full of energy for life and creativity.

Fousti Lamé’s interdisciplinary approach to art-making is informed by gender fluidity, queer identities, and the social constructs around them. The work itself (performance and image-making) is deeply influenced by childhood memories attempting the undoing of stereotypes around gender troubles and selfhood.

Theofanis Nouskas’s work resists categorization. In his own words, “My work can be described as varied or even unstable. I do not know or do not want to classify it somewhere as a whole. Sometimes, the works mislead the audience as non-art and it is this element of a doubt that satisfies me the most when they are found in dialogue with it.”

Pixels, here comprising twelve artists’ books, aims to mark a certain moment in the creative history of Thessaloniki. Each artist, similarly to a single pixel, allows us to experience a sample of their worlds, adding to a fragmented but authentic image.

–miss dialectic, December 2020

work1.jpg
zine2.JPG

TO PIKAP COMMUNITY – ART IN THESSALONIKI

TO PIKAP COMMUNITY – ART IN THESSALONIKI
2018-2019
CASA BIANCA

https://www.topikap.gr/community

Τοποθεσία:

Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης (Casa Bianca), Βασ. Όλγας 182 & Θεμ. Σοφούλη

Διάρκεια:

Έκθεση Α': Τρίτη 21 Ιανουαρίου έως και Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020.

Έκθεση Β': Τρίτη 11 Φεβρουαρίου έως και Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020.

Έκθεση Γ': Τρίτη 3 Μαρτίου έως και Τρίτη 17 Μαρτίου 2020.

Venue:

Municipal Art Gallery of Thessaloniki (Casa Bianca), Junction of 182, Vas. Olgas Street & Them. Sofouli Street

Duration:

Exhibition A': Tuesday the 21st of January until Tuesday the 4th of March 2020

Exhibition B': Tuesday the 11th of February until Tuesday the 25th of February 2020

Exhibition C': Tuesday the 3rd of March until Tuesday the 17th of March 2020

Ο πολυχώρος Το Πικάπ, σε συνεργασία με τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, διοργανώνει την έκθεση με τίτλο “To Pikap Community – Art In Thessaloniki - 2018-2019 - Casa Bianca” με στόχο την παρουσίαση και ανάδειξη της πιο πρόσφατης εικαστικής παραγωγής και της καλλιτεχνικής κοινότητας της πόλης.

To Pikap Community – Art In Thessaloniki. Πρόκειται για μια προσπάθεια συγκέντρωσης και παρουσίασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Δημιουργήσαμε μια πλατφόρμα στην οποία εντάσσονται καλλιτέχνες οι οποίοι ζουν και εργάζονται στην πόλη. Ανά καταχώρηση περιλαμβάνονται πληροφορίες, δείγματα δουλειάς, εξωτερικοί σύνδεσμοι και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο κρίνει ο εκάστοτε καλλιτέχνης επιθυμητό να γνωστοποιηθεί, ώστε να προβληθεί και να παρουσιαστεί η προσωπική του πορεία και το έργο του.

Το συγκεκριμένο εγχείρημα ξεκίνησε από μία ανάγκη. Θέλουμε να έρθουμε σε επαφή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας στη Θεσσαλονίκη. Θεωρούμε ότι το επίπεδο αυτής της δημιουργίας είναι πολύ υψηλό και επιθυμούμε την επαφή μαζί της, με σκοπό να κάνουμε τη ζωή μας πληρέστερη.

Ευελπιστούμε το εγχείρημα μας να αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο τόσο για τους ίδιους τους καλλιτέχνες όσο και για τον ευρύτερο καλλιτεχνικό κόσμο, προωθώντας συνεργασίες και εισάγοντας οδούς διαλόγου.

Βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σχεδιάζουμε δράσεις αυτής της κοινότητας έξω από τα πλαίσια της πλατφόρμας και σε συνεργασία με φορείς των ίδιων ή παραπλήσιων ενδιαφερόντων.

Δημήτρης Αγγέλης, καλλιτεχνικός διευθυντής πολυχώρου “Το Πικάπ”.

Στο πνεύμα όλων των παραπάνω, διοργανώνουμε μία σειρά εκθέσεων με τη συμμετοχή περισσότερων από 130 καλλιτεχνών, στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης (Casa Bianca).

Επιμέλεια:

Δημήτρης Αγγέλης, Καλλιτεχνικός διευθυντής πολυχώρου “Το Πικάπ”

Θάλεια-Μαρία Αλεξάκη, Μουσειολόγος - Επιμελήτρια εκθέσεων Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης

Αλεξία Ξαφοπούλου, Εικαστικός

Σε συνεργασία: Δόμνα Γούναρη, Επιμελήτρια εκθέσεων, εκδόσεων και δράσεων

Περισσότερες πληροφορίες σύντομα.

The multi-purpose venue To Pikap, in collaboration with the Municipal Art Gallery of Thessaloniki, organizes the exhibition “To Pikap Community – Art In Thessaloniki - 2018-2019 - Casa Bianca”, with the primary aim to present and showcase the most recent visual art creation and the artistic community of the city.
To Pikap Community – Art In Thessaloniki. This is an attempt to assemble and present the visual artistic creation of the city of Thessaloniki. We created an online platform which includes visual artists who live and work in the city. Each entry consists of information, sample of works, external links and any further elements, each artist considers helpful to publicize in order to show and present hers/his personal progress and work.

This endeavour was launched because of a fundamental necessity. We want to get in touch as much as possible with the artistic creation that takes place in Thessaloniki. We consider this creation to be of a high quality and we desire to get in touch with it, in order to make our lives more complete.
We hope that our endeavour will prove itself to be a useful tool both for the artists included and for the wider artistic world as well, by promoting collaborations and introducing channels of communication.

We plan, in short, medium and long-terms, actions of this community outside the frame of the platform and in collaboration with organizations with the same or similar interests.

Dimitris Angelis, art director of the multi-purpose venue “To Pikap”.

In the spirit of the ideas above, we organize a series of exhibitions with the participation of more than 130 artists, at the Municipal Art Gallery of Thessaloniki (Casa Bianca).

Curation:

Dimitris Angelis, Art Director of the Multi-purpose Venue “To Pikap”

Thalia-Maria Alexaki, Museologist – Curator of the Municipal Art Gallery of Thessaloniki

Alexia Xafopoulou, Visual Artist

In collaboration: Domna Gounari, Art curator

More information coming soon.

82455158_2964663053565635_7397568146401394688_o.jpg

"Αμφισημίες" & "Μορφές"

ΘΕΜΑ: Δύο νέες εκθέσεις στο Τελλόγλειο σε διάλογο με την «Έκκεντρη Τέχνη-

Έκφραση Ψυχής».

Σοφία Καρασαββίδου ΑΜΦΙΣΗΜΙΕΣ

Σταύρος Παπάζογλου ΜΟΡΦΕΣ

Δύο νέοι ευαίσθητοι καλλιτέχνες, απόφοιτοι της Σχολής Εικαστικών και

Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ., εκθέτουν την πρόσφατη δουλειά τους στο

Τελλόγλειο με περιεχόμενο την «’Εκφραση Ψυχής», απέναντι στους καλλιτέχνες της

«Έκκεντρης Τέχνης», δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα συνύπαρξη.

Κοινό σημείο αναφοράς τόσο στην έκθεση της Σοφίας Καρασαββίδου με τίτλο

«Αμφισημίες», όσο και στις «Μορφές» του Σταύρου Παπάζογλου είναι η ανθρώπινη

μορφή-πορτρέτο, το οποίο ο καθένας προσεγγίζει με τον δικό του τρόπο,

επιχειρώντας μια αμφίσημη ερμηνεία της ψυχής και του κοινωνικού γίγνεσθαι.

Η σειρά των μικρών πορτρέτων της Σοφίας Καρασαββίδου ερευνά τη σκέψη και την

ανάγκη για εσωτερική αναζήτηση, έχοντας σχεδόν τη λογική της εκκλησιαστικής

εικόνας, «σαν περιφορά επιταφίου με κατεύθυνση άγνωστη». Ζωγραφίζοντας τις

πλάτες των μορφών, η καλλιτέχνιδα αποφεύγει έντεχνα να αποδώσει το βλέμμα και

την έκφραση του προσώπου, αφήνοντας τον θεατή να «μεταφράσει» με τον δικό

του τρόπο, με τις δικές του λέξεις την ψυχική διάθεση των εικονιζόμενων σε μια

συγκεκριμένη χωροχρονική στιγμή, σε μια πορεία προς το τυχαίο και το προσωρινό.

Ο Σταύρος Παπάζογλου αναζητεί την πραγματική θέαση του εγώ, την εικόνα του

ίδιου μας του εαυτού με τις πολλαπλές ψυχικές πληγές. Με τη διαρκή επεξεργασία

της εικόνας και την παραμόρφωση επιδιώκει να  εκφράσει τον ψυχικό πόνο, την

κοινωνική μοναξιά, αλλά και την ποικιλομορφία της αλήθειας και της

πραγματικότητας. Οι χρωματικές κλίμακες και οι αλλοιώσεις της φόρμας

μετουσιώνονται σε ποικίλες συναισθηματικές εξάρσεις. Η επανάληψη της εικόνας

συνιστά αναπόσπαστο μέρος της αφήγησης που δεν δεσμεύεται από

χωροχρονικούς περιορισμούς.

Οι δύο εκθέσεις εγκαινιάζονται την Τρίτη, 15.10.2019 στις 19:00 στο Τελλόγλειο

Ίδρυμα. Διάρκεια: 15.10.2019-29.11.2019

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

72309924_2738405916178080_4400109083248558080_o.jpg

Iolas shelter

An imaginary shelter for the legendary art collector and gallerist alexander iolas

we turn our heads towards the sky to realize that our isolation is utterly exposed to supervision.

we turn our heads towards the sky to realize that our isolation is utterly exposed to supervision.

alexander iolas’ polyvalent personality is vividly transmitted in the ‘iolas shelter’ installation. the tribute temporary installation is an interactive space creating a hybrid between an archive, a boudoir, a cenotaph and a hideaway, in line with iolas’ prolific persona. the installation was conceived by architect sophia vyzoviti in collaboration with students of the department of architecture from the university of thessaly and the school of visual and applied arts from the aristotle university of thessaloniki.

known as the man who discovered andy warhol, iolas was a greek gallerist and art collector. he was an ambassador of the arts, a cosmopolitan merchant, a networker and an intellectual. conceptualizing his polyvalent personality and taking from his biography, the designers of the installation included significant characteristics and transformed them into a physical space. his sense of universality in an era before globalization, hellenic heritage as a catalyst for cosmopolitan placelessness, his contribution to the momentum of the avant-garde and his affection for painting and dancing are expressed with spatial elements.

archetypical shapes like the column, pyramid and the orb are juxtaposed with complex geometries, synthetic materials and ephemeral elements. together, they are composed into a translucent architectural body suspended from the ceiling. the lightweight structure is conceived as a garment for the visitor’s body, immersing it within the installation.

the central element, the paraboloid funnel’s golden interior represents alexander iolas’ inventive character. the funnel’s swinging metal frame is lined with emergency blankets. the skin of the funnel itself is composed of a double surface of mylar: heat-absorbing gold on one side and reflective silver on the other. the material selection is a metaphor to the recent refugee crisis that conveys multiple and contradictory meanings. wealth and glamour are juxtaposed to unsettlement, precarity and displacement

wrapped like an overcoat around the funnel, a circular cloakroom references the once luxurious – now ruined – villa iolas in athens, in whose basement a precious collection of garments was kept. four hundred nylon garment protector bags become the canvas of experimental writing, the narrators of a spectral presence. instead of clothes, there is an archive of drawings and texts, portraits, heirlooms and quotes.

occupying a nodal location in the museum’s layout, the structure incorporates architectural elements from its context. suspended in the atrium of the apergis hall, it creates a visual link between the ground floor, the first floor with exhibitions and the museum roof, where a glass pyramid skylight reminds the visitor of iolas’ birthplace in alexandria, egypt. the space serves as a focal point within the museum and shines a golden light on illustrious iolas.

iolas shelter’ was created during the parallel events of the exhibition ‘ALEXANDER IOLAS: The Legacy’ on show between 6 October 2018 and 31st March 2019 at the MOMus – Museum of Contemporary Art, Thessaloniki, Greece. The installation’s design and implementation were investigated as a participatory project in collaboration with students of the Department of Architecture / University of Thessaly and the School of Visual and Applied Arts / Aristotle University of Thessaloniki.

project info:

installation duration: ‘alexander iolas: the legacy’ on show between 6 october 2018 and 31st march 2019

location: momus – museum of contemporary art, thessaloniki, greece.

collaborations: students of the department of architecture / university of thessaly and the school of visual and applied arts / aristotle university of thessaloniki.

curator: thouli misirloglou

architect: sophia vyzoviti

design team: dimitris lazaridis, sophia karasavvidou, krystallia klonara, michaela litsardaki, alexandros papadopoulos, nikiforos papoutsopoulos, yiannis tompoulidis, kostas tsakiris and xenia zorpidou

photography: stefanos tsakiris

video: happyend

https://www.archisearch.gr/architecture/iolas-shelter-an-imaginary-shelter-for-the-legendary-art-collector-and-gallerist-alexander-iolas/

https://www.designboom.com/art/sophia-vyzoviti-alexander-iolas-shelter-installation-athens-04-26-19/

IOLAS-shelter-1.gif